Prosječni američki ugljični otisak po osobi u 2014. godini iznosio je 21,5 metričkih tona CO2 prema Univerzitetu Michigan. To je povećanje od 7% u 25 godina. I dalje je najviši u svijetu od industrijalizacije, ali slika nije ujednačena u cijeloj zemlji, pa čak ni unutar regiona.
Šta je karbonski otisak?
Uz izraz "ugljični otisak", često u vijestima, ljudi se mogu zapitati šta je ugljični otisak i kako se mjeri njihov.
" Ugljični otisak" se definira kao mjera stakleničkih plinova za koje je neko odgovoran za stvaranje, ili jedinica ugljičnog dioksida koje se proizvode u tonama godišnje. Ovi plinovi nastaju raznim aktivnostima uključujući transport, troškove energije u kući, ishranu, prakse recikliranja i proizvodnju otpada.
Kako izračunati svoj ugljični otisak
Nije potrebno naučiti komplikovanu matematičku formulu za određivanje ugljičnog otiska. Na sreću, postoji mnogo kalkulatora otiska koji su dostupni na mreži, kao što je kalkulator ugljeničnog otiska. Da biste odredili otisak, unesite detalje o potrošnji energije kod kuće, učestalosti i udaljenosti prijeđenoj automobilom i zrakom, ishrani i učešću u programima recikliranja i količinama generiranog otpada. Moguće je izračunati ugljični otisak pojedinačno ili na osnovu domaćinstva.
Prosječne brojke ugljičnog otiska
Ljudi mogu uporediti svoju karbonsku stopu sa prosjecima na osnovu lokacije, hrane i prihoda.
Globalna poređenja
Američki prosek od 16,4 metričke tone CO2 godišnje, bio je preko tri puta veći od globalnog prosjeka ugljičnog otiska od 4,9 metričkih tona CO2 u 2013. prema Svjetskoj banci.
U smislu ukupnog broja zemalja, međutim, SAD više nisu bile zemlja s najvećim ugljičnim otiskom u 2014. Bile su odgovorne za 15% svjetske populacije u ovoj godini i bile su druge nakon Kine prema Environmental Agencija za zaštitu (EPA). Međutim, ugljični otisak Kineza po glavi stanovnika manji je od polovine američkog ugljičnog otiska sa 7,6 metričkih tona CO2. U 2015. godini, emisije stakleničkih plinova su se neznatno smanjile u odnosu na 2014. zbog toplijeg vremena i manjeg oslanjanja na ugalj, napominje EPA (izvještaj o izvorima).
Ruralne i urbane razlike u SAD
Jedna od najvećih razlika u ugljičnom otisku je između ruralnih i urbanih stanovnika. Putovanja i veličina domova glavni su razlozi zašto ruralno stanovništvo može emitovati dvostruko više ugljika od svojih urbanih kolega
Ove razlike možete uporediti koristeći interaktivnu mapu ugljičnog otiska Univerziteta Berkeley na CoolClimate Calculatoru. Na primjer:
-
Cityscape New York City ima prosječan ugljični otisak od 32,6 metričkih tona ugljičnog ekvivalenta (MCET). Ljudi u New Yorku proizvode samo 5 i 7 MCET putem putovanja i stanovanja, jer koriste javni prijevoz ili putuju na kratke udaljenosti. Kuće su tipično manje i potrebno im je manje energije za zagrijavanje.
- S druge strane, ljudi u Giltneru u okrugu Hamilton u Nebraski proizvode u prosjeku 65,3 MCET, pri čemu je maksimalni izvor transport koji je odgovoran za 23 MCET. Stan je također 22 MCET. Transport je četiri puta, a stanovanje tri puta više zagađuje u Giltneru nego u New Yorku.
Doprinosi od hrane, robe i usluga su skoro isti u ruralnim i urbanim sredinama.
Svi gradovi nisu isti
Gradovi imaju manji ugljični otisak samo tamo gdje ljudi žive u manjim kućama u prenaseljenim gradovima, poput New Yorka, i putuju na manje udaljenosti. Dakle, New York City ima niži ugljični otisak od 32,6 MCET od Denvera, CO, gdje ljudi imaju prosječan otisak ugljika od 62,1 MCET. To je zato što su u Denveru prosječne kuće veće i doprinose 18 MCET (2,5 puta više od New Yorka). Grad Denver je široko rasprostranjen tako da je njihov ugljični otisak u transportu na 23 MCET četiri puta veći nego što New York bilježi u Live Science izvještaju.
Predgrađa imaju veći otisak od gradskih centara
UC Berkeley News je otkrio da što je veći grad, to je veće njegovo predgrađe. Ljudi koji žive u predgrađima su imućniji od onih u centru grada, pa imaju veće kuće. Štaviše, prostrana predgrađa znači da ljudi takođe prelaze više kilometara. Predgrađa su stoga odgovorna za 50% emisija iz domaćinstava u predgrađima američkog New Yorka, na primjer, nisu tako zelena kao centar grada. Manhasset, jedno od njegovih predgrađa u okrugu Nassau, ima prosječan otisak od 72,4, i dvostruko je veći od New Yorka. Emisije uzrokovane transportom su četiri puta veće nego u centru grada. Slično, veće kuće znače 2,5 puta više emisije od kuća u centru grada, prema podacima sa Berklijeve interaktivne mape.
Dakle, prosječni ugljični otisak ljudi u predgrađima može biti mnogo puta veći od nacionalnog prosjeka ugljičnog otiska. Predgrađa New Yorka su tri puta zagađenija od nacionalnog prosjeka i više od nekih ruralnih područja poput Giltnera. Nije iznenađujuće da je naučna studija objavljena u Environmental Science and Technology 2014. godine pokazala da predgrađa proizvode otprilike 50% ukupnih emisija ugljika u SAD-u.
Glavni izvori emisija
Dva glavna izvora emisije u gradovima, ruralnim područjima i prigradskim regijama su energija i transport.
- Energija: Amerikanci žive u velikim kućama, u prosjeku od 200 kvadratnih metara, najvećim na svijetu, prema Shrink That Footprint. Životni prostor po osobi povećao se za 258% od 1950. godine u SAD-u, ističe Univerzitet u Mičigenu. Velike kuće trebaju više energije za zagrijavanje i hlađenje te za osvjetljenje. EPA (izvještaj o izvorima) kaže da potrošnja električne energije u kućama i uredima čini 33% svih emisija uzrokovanih korištenjem električne energije. Emisije zbog proizvodnje i korištenja električne energije drugi su najveći emiter ugljika koji doprinosi jednoj trećini ukupnih emisija u SAD-u. Osim toga, kuće i komercijalni sektori oslobađaju 12% ugljika kroz grijanje, hlađenje, kuhanje i upravljanje otpadom.
- Transport: Mnogi Amerikanci voze vozila koja gutaju gas, kao što su SUV-ovi. U periodu od 1988. do 2015. godine došlo je do povećanja od 24% u veličini automobila i 89% u konjskim snagama, bilježi Univerzitet Michigan. Ovi automobili tada zagađuju više nego manji modeli. Većina ljudi u ruralnim područjima mora putovati na velike udaljenosti da bi došli do posla, škole, trgovine i zabave. Putnički automobili koje ljudi koriste za domaća putovanja čine 43% fosila koji se koriste u transportu navodi EPA sažetak zasnovan na podacima iz 2015. (str.11). U ovoj godini transport je totalno proizveo 27% svih emisija u SAD
Farming and Food Choices
Poljoprivreda je činila 9% emisija u 2015. godini, prema izvorima EPA. Međutim, vrsta hrane koja se proizvodi, bilo da se radi o usjevima ili stoci, važan je kriterij.
Mesna, vegetarijanska i veganska dijeta
Naučna studija iz 2014. otkrila je da proizvodnja ishrane zasnovane na mesu proizvodi dvostruko više emisija u odnosu na proizvodnju veganske hrane. Članak u The Guardianu ističe da ako ljudi širom svijeta usvoje potpunu vegetarijansku prehranu, to bi moglo smanjiti emisije ugljika za 63% do 2050. godine, a za 70% za vegansku ishranu. Štaviše, problem je prekomjerna konzumacija mesa. Jedenje manje i zdravih porcija mesa može smanjiti i emisije ugljika.
Međutim, različito meso ima različite otiske stopala. Radna grupa za životnu sredinu (brošura, str. 2) pokazuje da
- Ugljični otisak jagnjetine je 50% veći od govedine
- Goveđi otisak je više nego duplo veći od svinjskog i do 13 puta veći od povrća
- Svinjski otisak je skoro duplo veći od piletine i druge živine
Organska hrana ima manji ugljični otisak
Šezdeset osam posto organskih farmi u Evropi farme koje su ispitane meta-analizom 107 studija objavile su manje emisije gasova staklene bašte. Otkrili su da se radi o poljskim i mješovitim usjevima za proizvodnju žitarica, i mljekarama koje imaju manje ugljičnog otiska od konvencionalnih farmi.
Štaviše, organska poljoprivreda može pomoći u sekvestraciji 100% emisija ugljika i skladištenju u tlu prema Rodale studiji koja izvještava o eksperimentalnom ispitivanju. Ugljični dioksid koji biljke koriste u fotosintezi koristi se za proizvodnju celuloze i škroba te se distribuira u biljci. Obično se beru nadzemni dijelovi ostavljajući korijenje u tlu (osim u korijenskim usjevima i krtolama), tako da se ugljik u njima skladišti u tlu. Dakle, organska hrana je i bolji izbor za smanjenje ugljičnog otiska.
Sezonska hrana
Shrink That Footprint ističe da je samo 11% ugljičnog otiska hrane uzrokovano transportom. Dakle, ako jedete hranu s niskim ugljičnim otiskom, nije dovoljno odabrati lokalnu hranu kako biste smanjili emisije, već mora biti i sezonska. Sezonsko povrće i voće ne zahtijevaju umjetnu pomoć za uzgoj i imaju manji ugljični otisak. Kao primjer, oni upoređuju sezonsko povrće sa jedenjem paradajza tokom cijele godine u hladnijim regijama koje zahtijevaju puno energije.
Viši prihodi proizvode veliki ugljični otisak
Oxfam izvještava da „najbogatijih 10% ljudi širom svijeta ima prosječan ugljični otisak 11 puta veći od najsiromašnije polovine stanovništva i 60 puta veći od 10 najsiromašnijih“." Ovih 10% svjetske populacije odgovorno je za 50% svih emisija ugljika. Razlika se povećava kada se samo 1% onih koji najviše zarađuju uporedi s najsiromašnijim. Prosječni otisak ove grupe je 175 puta veći od najnižih 10% (str. 1).
Postoje razlike između različitih delova u emisijama između bogatih i siromašnih. Najvećih 10% u SAD emituje 50 MCET, dok prvih 10% Indije emituje 2,07 MCET. Najnižih 50% u SAD-u emituje 8,57 MCET, a donjih 50% Indije emituje 0,42 MCET, prema Oxfam-ovom tehničkom izvještaju (str. 10). Tako Indija 10% najbogatijih ima prosječan ugljični otisak koji je četvrtina najsiromašnijih u SAD-u. Ovo naglašava činjenicu da je način života glavni faktor kada je riječ o ugljičnim otiscima.
U SAD-u, ljudi koji zarađuju manje oko 5000 dolara godišnje imaju upola manji otisak (sa manje od 3 MCET) od onih koji zarađuju između 10 000 i 30 000 dolara godišnje, čiji je ugljični otisak veći od 5 MCET prema Hooverovom izvještaju (str. 13).
Načini da smanjite ugljični otisak
Bilo da je nečiji ugljični otisak iznad ili ispod prosjeka, postoji mnogo načina da se smanji i poveća kvalitet okoliša. Nije potrebno potpuno promijeniti način života, već napraviti suptilne i živjeti "zelenijim" načinom života. Uz sve veću zabrinutost zbog klimatskih promjena, sve je više tehnologija za rješavanje problema emisija u svim sferama života.
